Zwervend bestaan

Tien jaar had ik een tijdelijk plek met uitzicht op de Amsterdamse gracht. Ik was verwend, dat wist ik. Twee weken kreeg ik om te vertrekken. Dat is nu een jaar geleden. Sindsdien leid ik een zwervend bestaan. Nee, ik slaap niet onder de brug,  ik woon braaf in Oud West met man en kind. Maar werken doe ik sindsdien overal en nergens.

De dag dat ik hoorde dat ik een andere plek moest zoeken, stapte ik binnen bij boekhandel Au Bout du Monde. Letterlijk: het einde van de wereld, voor mij een brug verder aan de gracht. Het afgelopen jaar werkte ik daar, twee avonden per week en deze winkel heeft mijn hart veroverd. Volgestouwd met boeken, grote tafels met bloemen en thee, inspirerende mensen en vaak mooie onverwachte ontmoetingen. Soms zat ik laat in de avond na een training in mijn ééntje nog uren te lezen en vergat ik zelfs de afwas te doen.

Maar ik had ook een ruimte nodig voor overdag. Ik zag ontelbaar veel kantoren en ateliers van binnen. Ik bleek erg kieskeurig. Te donker, te druk, te groot, te klein, te netjes, te vies… Niets was goed genoeg.

Dus ging ik zwerven. Ik werkte overal en nergens. In Karunika, omringd door oude bomen en het oude Wilhelmina Gasthuis. In Puur Studio, waar Lisette Tol een fijne yoga ruimte heeft gerealiseerd, in Centrum De Roos, met uitzicht op het Vondelpark en in de Coffeeplaza waar ze de lekkerste koffie in Amsterdam schenken. Ik ontmoette nieuwe mensen,  plannen voor samenwerking groeiden als bloemen in een zonnige zomerwei. Met Saskia Leenes ga ik in oktober een weekend geven geinspireerd door de Artist’s way en Psychosynthese. Met Patrick van de Lindewei in Leiden zijn er plannen voor een workshop over The Artist’s way met muziek. En misschien komt er een Artist’s Way training in een huiskamer in IJburg. En dat alles in één jaar.

Natuurlijk mis ik soms mijn veilige plekje aan de gracht, maar ik ben blij dat ik de wereld in werd geschopt. Ik had dit nooit willen missen. En langzaam groeien ook plannen voor een nieuwe eigen ruimte. Onderweg, zonder duidelijke bestemming; het bevalt me wel. Het uitzicht is elke dag anders en de reis daagt me uit. Zoals Julia Cameron zegt in het laatste hoofdstuk van The Artist’s way: “We weten ALTIJD wat de volgende stap moet zijn, al weten we niet wat om de hoek ligt.”

Facebooktwitterlinkedininstagramflickrfoursquaremail