Remise, schilderij van Aielle Erens
Sommige mensen maakten een wereldreis, Aielle Erens woonde alleen in haar onbewoonbaar verklaarde boerderij net buiten Utrecht. Ik zag haar woest schilderen in een aflevering van ‘Jonge Helden’ van de VPRO in 1985, een paar maanden later kwam ik haar tegen in de kroeg in Utrecht. Zonder haar was ik waarschijnlijk nooit naar de kunstacademie gegaan. Terwijl ze me niet kende, hielp ze me met het uitzoeken van mijn ‘werk’ en ze stuurde me naar Arnhem waar een goede vriend van haar me rondleidde. Zelf ben ik nooit zo dapper geweest, maar sommige mensen geven me moed door hun voorbeeld. Dan lift ik als het ware mee op hun kracht en heldendom. Aielle is zo iemand.
Onlangs vond ik een filmpje over Aielle erens, met veel liefde gemaakt door Marjolein Hillige. Daarin vertelt ze over Tovermomenten. Momenten in je leven dat alles goed is, en waar je later naar terug zult verlangen. Je kunt dan die momenten naar de toekomst toveren, zeg vijfentwintig jaar later, zodat je dan weer terug kunt.
Die tovermomenten kennen we allemaal, al vergeten we soms hoe kostbaar ze zijn. Als ik houtvuur ruik, ben ik terug ik India in 1991, en soms bij een koud glas mangosap voel ik de betovering van net na de geboorte van mijn zoon. De magie van de zintuigen, waarmee je kunt reizen in de tijd.
Zo kun je reizen in schilderijen en dat leert Aielle nu aan de kinderen die ze les geeft. De alledaagse dingen, die zijn stomvervelend, maar je kunt iets maken waarin je kunt wonen en dat is betoverend.
