Het was een duidelijk plan, een klassieke Artist Date. Eindelijk zou ik het ‘nieuwe’ Stedelijk eens grondig gaan bekijken. Maar eerst koffie en een pen en mijn schrift, mijn ochtendpagina’s schrijven in bed. Op de achtergrond hoorde ik man en kind schaken. Een zondagochtend zoals het hoort. Ik keek naar buiten, de fiets verdween langzaam onder de sneeuw, in gedachten zag ik de lange rij op het museumplein en mijn plan verbleekte.
Ik wist wat ik wilde: naar het Singer museum. Klein en ouderwets. Met de auto. En wat geluk. Er bleek een prachtige tentoonstelling over de collectie De Heus Zomer. Met oude bekenden, zoals de Jesus portretten van Marlene Dumas en de ontroerende strandfoto’s van Rineke Dijkstra. Maar ook werk dat ik nog niet kende zoals foto’s van Jasper de Beijer die speelt met de cliché beelden die wij van Afrika hebben en van Vivian Sassen waarin zwarte lichamen samensmelten tot een grafisch geheel.
En het blijft me verbazen hoe een schilderij, een paar streken verf op een doek, een intens gevoel van ruimte kan geven. Zo kreeg ik door een schilderij van Koen van den Broek een zelfde geluksgevoel als een paar dagen geleden met mijn voeten in de oceaan.
Buiten viel de sneeuw. En het Singer gaat mee met de tijd. Via de QR scanner van mijn telefoon kwam ik bij dit interview met Vivian Sassen en deze animatie filmpjes van Jasper de Beijer.
