Voor deel vier bezoek ik de Werkwinkel +meer van ontwerper Lian Aelmans: een kleine lichte ruimte met mooi ontworpen producten in de Czaar Peterstraat in Amsterdam. Lian startte de winkel tijdens de Artist’s Way training in 2014 en ik was benieuwd: hoe gaat het nu ermee?
De werkwinkel +meer
De werkwinkel is echt mijn plek, het is een galerie en winkel in één, ik verkoop producten van ontwerpers die ik bewonder. Veel van deze producten zijn handgemaakt, de liefde van de maker is voelbaar. In mijn studio beneden de winkel werk ik zelf als ontwerper. Als er een klant binnenloopt maak ik altijd tijd, ook als ik een extreme deadline heb. Dat is soms lastig, maar ik vind die noodgedwongen pauzes ook fijn. Als freelancer ben je veel alleen en zit je soms lang in je eigen bubbel. Na een leuk gesprek gaan mensen geïnspireerd naar buiten, dat maakt mij blij. Het ontstaan van ontmoetingen en connecties, dat hoort ook bij de werkwinkel +meer.
Leren ‘nee’ zeggen
Tijdens de Artist’s Way training liet ik me nog sterk leiden door die constante stroom van mails met vragen en verzoekjes. Klanten wisten toen: Lian zegt altijd ‘ja’. Daar wilde ik vanaf. Ik ben weg gegaan uit Rotterdam, waar ik voor een groot bureau werkte, omdat het werk niet heel creatief was. Als ik als freelancer hetzelfde soort werk ga doen, dan klopt dat niet. Dus heb ik moeten leren om ‘nee’ te zeggen. De ochtendpagina’s hielpen me daarbij, dat deed ik elke dag, ook als ik daarvoor om zes moest opstaan. Het blijft natuurlijk een uitdaging. Ik wil alleen nog dingen wil doen die passen bij mijn niveau, die bijdragen aan mijn ontwikkeling als ontwerper. Dat vind ik spannend om te zeggen, mijn innerlijke criticus vindt dat arrogant, maar ik wil werk doen waar ik energie van krijg.
De heilige graal
Als ontwerper met opdrachten zijn je kaders vaak heel duidelijk, dat vind ik prettig werken. Voor mijn eindexamen aan de kunstacademie heb ik daarentegen een vrij autonoom werk gemaakt. Dat ging over de zoektocht naar de heilige graal, geïnspireerd door een boekje van Chretien de Troyes, uit de twaalfde eeuw. Het gaat over een knecht die ridder wil worden. Dat verhaal gaat over iedereen. We willen allemaal een ridder zijn op onze eigen manier. Dat is een reis, met leren van ervaring, twijfel en doorzetten. Als je uiteindelijk denkt de graal gevonden te hebben, begin je vaak weer helemaal opnieuw.
Durven dwalen
Ik heb ook een tijdje in Barcelona gewoond. Ik had mijn baan opgezegd en besloot freelance verder te gaan. Ik had geen duidelijk omlijnd plan maar ben toch gegaan. Net als met de werkwinkel, als ik eenmaal weet wat ik wil, doe ik het ook. Door te schrijven over wie ik ben, en hoe ik denk over mijn vak werd mij duidelijk hoe belangrijk het is om af en toe te dwalen, zonder te weten waar je eindstation is. Zo is de naam van mijn bedrijf als vormgever ontstaan: dare to wander. Het gaat er om dat je die ruimte neemt. Tijd maakt om te dingen te ontdekken en te experimenteren. Naar buiten te gaan en een blad op te pakken. Af en toe moet je van je pad af om verder te kunnen.
Volgende stap
Laatst lag er een zeefdrukje van mijzelf in de winkel, onder de toonbank. Iemand zag hem en wilde hem kopen. Ik wist toen niet wat ik ervoor moest vragen. Het was tenslotte maar een experiment. Nu de winkel een goede basis heeft en geleidelijk groeit, is het tijd voor een volgende stap.
Komend jaar wil ik tijd voor maken voor mijn eigen werk. Dan moet ik wellicht nog vaker ‘nee; zeggen. Ik denk dat ik maar weer eens ochtendpagina’s ga schrijven.
Voor werk van Lian Aelmans kun je kijken op
Dare to wander.
Bewaren