Nom van Beveren, Studio Nom

Portret van Nom van Studio Nom

Toen Nom van Beveren in 2011 de Artist’s Way training deed bij mij, was ze herstellend van een burn-out. Ik zag hoe ze opknapte en inspiratie kreeg om als freelancer te starten. Op sociale media volgde ik haar en zag hoe haar bedrijf, Studio Nom groeide. Tijd om haar op te zoeken in Alkmaar…

Sinds anderhalf jaar loopt het storm

Mijn werk van Studio Nom wordt verkocht in winkels en aan particulieren over de hele wereld. in Amerika Canada, Mexico, Australië, Verenigd koninkrijk Duitsland en uiteraard in Nederland. Ik ben elke keer nog verbaasd als er weer een nieuwe bestelling binnenkomt, ik kan het nauwelijks geloven.

Als kind organiseerde ik fotoshoots

Ik was altijd bezig. Organiseerde modeshows in de woonkamer, met mijn zus als model. Of ik ging ons huis restylen. Ik ben opgegroeid in een klein keurig dorp. Al heel jong wist ik dat ik ontwerper wilde worden. Ik begon met de MTS mode en kleding, dat was een technische opleiding, daar was ik bijzonder. Later op de academie, waren er ineens veel meer mensen zoals ik, dat vond ik soms lastig. Iedereen was zo creatief en ik moest tussen al die creatieven mijn plekje zien te vinden. Maar ik ben een doorzetter, ik heb alles op alles gezet en het is me gelukt: ik werkte twaalf jaar als mode-ontwerpster voor grote organisaties.

Stiekem hoopte ik op ontslag

In het begin was ik nog heel blij om te werken als ontwerpster, leerde veel, had leuke collega’s, en kreeg de kans om meer van de wereld te zien. Ze waren heel tevreden met mij en wat ik maakte, maar toch was ik  niet gelukkig. Mijn creativiteit ging op de automatische piloot. Mijn ontwerpen waren niet slecht, maar ze kwamen niet echt uit mijzelf. Ik maakte wat er van mij verwacht werd. Ik was aan het pleasen, waardoor ik mezelf helemaal verloor.

Bij een reorganisatie, hoopte ik op stiekem ontslag. om even op adem te kunnen komen, maar ik kwam op een andere afdeling terecht. Pas jaren later, toen ik instortte, ben ik gestopt. Ik zat thuis met een burn-out thuis toen een buurvrouw mij aanraadde de Artist’s Way bij jou te doen. Een paar jaar daarvoor had ik ook al die tip gekregen maar nu was het tijd.

“Vergeet niet te spelen”

Tijdens de Artist’s Way schreven we een brief vanuit onszelf als kind.‘Vergeet niet te spelen!’ zei mijn jongere zelf. Dat klinkt simpel, maar het bracht veel in beweging. Als kind deed ik wat ik leuk vond, ik was in mijn element. Wat ik maakte was goed, het had een eigen gezicht. Door de Artist’s Way vond ik dat plezier in het maken terug. Ik besloot voor mezelf te beginnen.

Show up

In de jaren daarna heb ik van alles gedaan. Na de training ben ik heel veel gaan tekenen. Ik word illustrator, dacht ik. Maar na een tijd ben ik gaan haken. Ik heb idioot veel gehaakt, ik had een groep ‘oudere dames’ die met me mee haakten. We maakten sjaalmutsen, ze waren erg gewild maar als bedrijf was het niet rendabel. Ik heb een periode wandkleden geweven, workshops gegeven, mozaïeken gemaakt. Sinds ik mijn geometrische, geweven wandhangers maak, is het ineens heel erg goed gaan lopen.

In de Artists Way staat ergens ‘show up!‘, doe dagelijks creatief werk, zet stappen. Dat is wat ik geleerd heb. Ik moet dingen maken, inspiratie zoeken en mijn enthousiasme volgen.

“Wat is je concept?”

Dat wordt mij vaak gevraagd. Maar ik heb geen concept. Mijn werk is ontstaan enthousiasme en liefde voor het materiaal. In het begin heette ik Nom vol van kleur, ik haakte sjaalmutsen in felle kleuren, maar nu maak ik vooral zwart wit werk. Ik was een lange tijd zoekend. Ik dacht een aantal keren dat ik het wist en gevonden had , maar dan was dat het toch weer niet. En toen ik even niet oplette, vond het mij!

Het is hard werken, maar ik geniet. Zelfs van de niet zo leuke dingen die erbij komen kijken. Nu ben ik Studio Nom, ik mag maken wat ik wil. Als ik over een half jaar wil gaan pottenbakken of schilderen, dan doe ik dat.


Meer zien van Studio Nom van Nom van Beveren? Kijk hier: https://studionom.nl/


Facebooktwitterlinkedininstagramflickrfoursquaremail