Trainer Artist’s Way Amsterdam
Na alle interviews die ik afgelopen jaren had met kunstenaars en leuke mensen, stelde Connie Franssen voor om mij te interviewen. Die kans liet ik natuurlijk niet aan me voorbij gaan.
Oase
Frederike Dekkers gaf haar eerste Artist’s Way training in 2008. En nu, 11 jaar later, zitten we in haar eigen cursusruimte in Amsterdam Oud-West. Buiten rinkelen de trams, maar eenmaal binnen is het stil. Een kleine oase, gevuld met kunst.
Op mijn negentiende dacht ik: het enige dat de wereld kan veranderen, is kunst. Toen besloot ik naar de kunstacademie te gaan. Na de academie ging ik aan het werk als fotograaf en journalist, maar ik twijfelde aan mijn eigen kwaliteiten, ik voelde me geblokkeerd. Toen ik mijn eerste Artist’s Way boek in handen kreeg, dacht ik meteen ‘dit gaat over mij’. Maar het boek belandde onderop een stapel en werd vergeten.
Een jaar later heb ik het samen met een vriendin alsnog doorgewerkt. Het had een enorme positieve impact op ons allebei. Ik besloot elke dag iets te tekenen. Na een jaar had ik 500 tekeningen, kleurrijk, luchtig en het verkocht ook nog. Het was voor mij een belangrijke ontdekking dat kunst niet zo zwaar en serieus hoeft te zijn.
Enge dingen
Door de Artist’s Way kwam er meer in beweging. Ik ging dingen doen die ik eng vond. Ik wilde graag mensen begeleiden en ik kreeg de kans om te beginnen als reïntegratie deskundige. Dat werk paste niet helemaal, maar ik heb veel geleerd. Mijn baas zei bijvoorbeeld, nooit verbloemen als je iets niet weet, luister naar mensen en stel vragen. Dat doe ik nog steeds.
Ik ben een enorme uitsteller. Vooral spannende dingen stel ik graag uit. Ik heb lang gedacht dat ik lui was, maar dat is het niet. Door The Artist’s Way heb ik geleerd kleine stapjes te zetten. Het hoeft niet meteen perfect, maar je moet het wel doen.
Structuur is niet saai
In de elf jaar dat ik de Artist’s Way begeleid, ben ik meer structuur gaan aanbrengen. Ook in mijn eigen leven. Vroeger dacht ik dat structuur beperkend was, saai. Het tegendeel is waar. Structuur maakt dat dingen gebeuren.
Wat ik soms lastig vind, is dat alles tegenwoordig leuk moet zijn. Positief denken kan mensen behoorlijk in de weg zitten. Maar het leven is soms gewoon moeilijk en sommige dingen doen pijn. De Artist’s Way gaat over zo eerlijk mogelijk onder ogen zien wat er speelt in je leven. Dat is je materiaal.
Verlangen
Het werkt voor mij niet om doelen te stellen en daar naartoe te werken. Wel zijn er diepe wensen. Toen ik de website van werkplek Wongema in Groningen voor het eerst zag, wist ik meteen dat ik daar wilde werken. Het leek me onmogelijk maar een paar jaar later gaf ik mijn eerste Artist’s Way weekend in Wongema. Komende herfst alweer voor de zevende keer.
Het zijn dingen waar ik niet bewust naartoe werk, maar die zo’n beetje ondergronds voortleven. Als ze op je pad komen, herken je het. Een eigen werkplek was ook zo’n diepe wens. ik zag heel helder voor me. Toen ik deze ruimte vond, paste het precies bij het beeld wat ik had.
In de weekenden in Wongema combineer ik de Artist’s Way met opstellingen. Het is mysterieus hoe opstellingen werken. Het is niet altijd meteen helder, maar je voelt dat er iets van belang wordt geraakt. Ik vind het een mooi proces. Op dit moment is het een wens van me om hier in mijn eigen ruimte vorm aan te geven. Hoe dat er precies uit gaat zien, weet ik nog niet.
Dit interview is geschreven door Connie Franssen. Zij volgde verschillende trainingen bij Frederike en geeft zelf schrijftrainingen geïnspireerd door de Artist’s Way. Lees hier mijn interview met haar: theartistsway.info/serie-interviews-deel-9-connie-franssen/ Meer lezen over het aanbond van Connie kan hier: www.conniefranssen.nl
