Ron Krepel, schilder

Voor deel 12 van mijn serie, interview ik beeldend kunstenaar Ron Krepel. Ik ben fan van zijn werk, het is poëtisch en nuchter, de Nederlandse schilderstraditie is voelbaar, maar het is ook van deze tijd. Tweeënhalf jaar geleden verruilde hij Rotterdam voor Kan, een piepklein dorp in Hongarije. Ik zoek hem daar op en praat met hem over zijn werk en het creatieve proces.

Vanaf 7 april 2019 exposeert hij zijn schilderijen in mijn werkruimte, de achterruimte van Salon West. Admiraal de Ruijterweg 9 Amsterdam. Bezichtigen op afspraak info@fredekkers.nl

Vrijheid

Op de kunstacademie voelde ik me niet thuis. Het was de tijd van de Nieuwe Wilden, je moest vooral expressief zijn en praten over je ideeën. Ik wilde iets anders, ik wilde leren schilderen.

De leraar van wie ik het meest heb geleerd, zat vlak voor zijn pensioen, hij was heel ouderwets. Ik weet nog dat ik een keer iets te laat inleverde en voor straf honderd dingen moest natekenen met potlood. Mijn klasgenoten hadden daar een hekel aan, die wilden vrij zijn. Voor mij is dat anders, juist die techniek geeft me de mogelijkheid om te schilderen wat ik wil.

Na de academie ben ik in een andere wereld terecht gekomen. Het was in de jaren tachtig. Ik ging schilderen voor het Rotterdams Kunstenaars kollectief. We waren idealistisch, we schilderden in een buurtwinkel en wilden kunst naar de mensen in de wijk brengen. Daar leerde ik om van een kleine pasfoto een groot portret te maken. Op de academie was het naschilderen van foto’s not done, dat werd gezien als vals spelen. Ik heb altijd graag foto’s nageschilderd. Liefst kies ik oude foto’s, die hebben vaak een bepaald licht, een soort gloed.

Applaus

Ik kwam terecht in de kraakscene en ging in bands spelen. Muziek maken werd mijn grote liefde, die vorm paste op dat moment beter bij mij. Ik heb jarenlang door Europa getoerd en heel veel opgetreden. Tijdens een optreden heb je direct contact met het publiek. Als je het goed doet, krijg je meteen applaus. Heel anders dan alleen in je atelier te zitten schilderen.

Het is geen hobby

Toen ik een fulltime baan kreeg als steenhouwer, was er niet meer genoeg tijd voor de muziek. Maar ik miste het wel. Ik had naast mijn werk iets creatiefs nodig  en toen ben ik weer gaan schilderen.

In de steenhouwerij zeiden mensen, wat leuk dat je een hobby hebt. Maar het is geen hobby, ik doe het niet omdat het leuk is. Er is een creatieve stroom in mij, als ik daar niets mee doe, als ik niet schilder, blijft de stroom toch doorgaan. Dan stapelen de ideeën zich op in mijn hoofd en dat gaat als het ware rotten. Dus ik schilder eigenlijk om gezond te blijven.

Zin of geen zin

Ik heb nooit last van angst voor het witte doek, ik begin gewoon. Soms heb ik zin, soms heb ik geen zin, dat doet er niet toe. Halverwege krijg ik er meestal plezier in. Het wordt pas moeilijk aan het einde, om te weten wanneer je moet stoppen. Als je te lang doorgaat, loop je het risico dat je het dood schildert. Dan wordt het saai.

Daarom schilder ik ook nooit te lang achter elkaar. Ik zet het weg, ga iets anders doen en als ik terug kom zie ik hoe ik verder moet.  Ik zet het ook wel eens op de kop, omdat je dan beter kunt zien waar in de compositie het probleem zit, of ik hou het voor de spiegel of ik maak een foto. Je moet soms trucs verzinnen om fris te blijven kijken.

Mijn eigen tempo

Ik heb altijd graag bootjes geschilderd. Ik hou van varen, ik heb ook zelf bootjes gebouwd. Dertig jaar geleden ben k in een kano de Donau afgevaren, door Oostenrijk, Hongarije naar Joegoslavië. Toen ontstond mijn liefde voor Hongarije, ik voelde me meteen thuis en dat is nog steeds zo. Sinds 2,5 jaar woon ik in een klein dorpje in Hongarije. Het was een grote stap, mijn baan opzeggen, mijn huis verkopen. Veel mensen verklaarden me voor gek, maar ik heb geen moment spijt gehad. Mijn leven is veel beter geworden. Hier is een heel ander leeftempo, alles gaat langzamer. Er is nog steeds veel te doen in en om het huis, maar ik kan alles in mijn eigen tempo doen. Ik ben blij dat ik niet meer een vaste baan heb en nu fulltime kan schilderen.