Negenentwintig was ze. Haar huwelijk met Martin Scorcese was ten einde. Maar ja, wat wil je ook met Lisa Minelli als concurente.
Daar zat ze, met een dochter van één, een bloeiende carrière als journaliste en een alcohol probleem. De drank was haar grote vriend, hij hielp de angst verdoven als ze moest schrijven. “Als ik zo door had kunnen gaan, had ik het gedaan”, zegt ze zelf, “maar het was onhoudbaar.” Niet uit deugd maar uit noodzaak is The Artists’s Way geboren.
Leren schrijven zonder drank, zonder drama, gewoon iedere dag een stukje. Een nieuwe manier vinden om de angst te bezweren, om die kritische stem van binnen, die alles afkraakt, te weerstaan Dat was het doel. Het lukte.
Julia Cameron schreef ruim dertig boeken, theater, filmscripts en sinds tien jaar werkt ze aan haar nieuwe grote liefde: musicals.
Wat ik bewonder is dat ze steeds opnieuw een beginner durft te zijn. En dat is misschien ook de sleutel voor een creatief leven. Leren dat ongemakkelijke gevoel te verdragen, iets niet te weten, vragen stellen waar je niet meteen een antwoord op weet, dingen maken zonder dat je van te voren precies weet waar het naar toe gaat.
Of zoals een ander icoon, John Cleese, het verwoordt in een lezing uit 1991: “learning to tolerate the discomfort of pondering time and indecision.”
Julia Cameron heeft het materiaal uit The Artist’s Way nooit beschermd, iedereen mag het vrij gebruiken. Dat vind ik mooi. En uiteindelijk zijn er wereldwijd miljoenen boeken verkocht en reist Julia de wereld rond om les te geven.
Hier Julia over meer bereiken door de steun van anderen in ons leven toe te laten.
