Bleek en toch warm licht, de geur van vochtige bladeren. Ik kan nooit goed uitleggen hoeveel ik van de herfst hou. Vrienden klagen over korte dagen, kou en regen. Ik zeg maar niet hoe blij ik ervan word. Net zoals ik in de zomer niet te veel wil klagen, als bijna iedereen blij is met de warmte. Ik wil geen spelbreker zijn.
Deze herfst voelt anders. Het lijkt of ik me beweeg in een schemergebied. Alsof ik op het perron sta en niet weet wanneer de volgende trein komt. Ik wil een heleboel. Ik wil een nieuwe training aanbieden, er wacht een schilderij op mij, ik wil een stukje schrijven. Maar alles lijkt te vertragen.
Ik snak naar helderheid
Soberheid nastreven, in tegenstelling tot drama. Dat is het advies van Julia Cameron in Finding Water, het boek voor de nieuwe training die ik ga geven. Het boek is bedoeld voor die momenten dat inspiratie ver te zoeken is, dat je diep moet graven naar de bron. Volhouden. Ook als onze inspanning niet meteen vruchten afwerpt. Een dagelijkse dosis werk doen. Tekenen, schrijven, oefenen, wandelen. De volgende logische stap zetten.
Ik snak naar helderheid, juist in deze tijd van dreiging en onzekerheid. Ik verlang naar een tentje op een afgelegen steppe, maar ik woon in de stad waar op iedere hoek een restaurant schreeuwt dat ik eten moet afhalen. Een vrouw roept boos dat ze corona heeft als ik voorbij loop, iets te dichtbij naar haar mening.
Soberheid nastreven. Ik besluit tot een maand zonder alcohol en een dagelijks aantal stappen. Vijf kilo wil ik afvallen. Niets dramatisch, niet sexy, maar wel een klein stapje naar helderheid.
De geur van bos
Ik mis de geur van bos en de wijnranken met rijpe trossen. Ik wil noten rapen en de koeien in de mist zien verdwijnen. Andere jaren zocht ik in de herfst het platteland op. Dan reisde ik naar mijn vriendin in Hongarije of vroeger naar mijn moeder in Frankrijk.
Mijn zoon van zestien heeft een nieuwe droom. Hij gaat met een Volkswagenbusje door Zuid-Amerika reizen. Hij laat me filmpjes zien en zoekt naar tweedehands busjes. Hij rekent uit hoeveel hij in tweeënhalf jaar kan verdienen met zijn bijbaantje bij de Jumbo.
Ik lig wakker ’s nachts. Er is fysieke onrust. Alsof een deel van mij alert wil blijven en de wacht houdt. Op een nacht voel ik ineens dat het angst is, ik voel het in mijn buik. Onlogische, ongerichte angst. Niet in paniek raken nu. Ik geef mijn verzet op en ontspan. Dan is er onverwacht een gevoel van rust en vertrouwen. Die nieuwe training komt er. En dat schilderij ook. Alleen niet zo snel als ik zou willen. Morgen een nieuwe dag en nieuwe kansen. Nu eerst een paar uur slapen voordat de wekker gaat.
