Vandaag was ik bij Martine Cornelissen, acupuncturist. Ik wil minder moe zijn, meer energie. Mijn censor vindt dit natuurlijk onzin. Tijd- en geldverspilling. Maar ik hou van het ritueel, de aandacht voor mijn verhaal, die twintig minuten daar liggen met mijn ogen dicht. Het voelt weldadig. Dus overtuig ik mijn censor dat dit mag, ook al kan ik misschien niet bewijzen dat het ECHT werkt. Martine zegt fijne dingen. Bijvoorbeeld: “Tot ongeveer je 45e handel je vooral vanuit wilskracht. Daarna gaat het er om dat je leert handelen vanuit je kracht. Dan volg je het pad dat bij jou past en doe je datgene wat jou makkelijk afgaat.” Dat doet een paar belletjes rinkelen.
Het is opvallend hoe vaak mensen datgene dat ze makkelijk afgaat, afdoen als onbelangrijk. “Dat is te makkelijk. Geen kunst aan.” Ik doe het zelf ook. Als ik aan het schilderen ben bijvoorbeeld. Als ik worstel, heb ik het gevoel dat ik goed bezig ben. Maar als iets moois ontstaat zonder strijd, ga ik vaak net zo lang door, totdat de oorspronkelijke schoonheid verdwijnt onder een dikke laag hard werken.
Laten we gemak en eenvoud in ere herstellen. Niet gemakzucht. Niet de weg van de minste weerstand. Ik doel hier op ‘quality easy‘ zoals Danielle Laporte van The Firestarters het noemt. Om het jezelf makkelijk te maken moet je leren ‘nee’ zeggen tegen alles dat niet past bij jouw levensdoel of bij jouw waarden. Leren de dingen luchthartig te nemen die daar om vragen. Aanvoelen dat er een tijd is voor alles, dat niet alles in dezelfde tijd past. ‘Cheap easy‘ is slordig en zonder aandacht, maar ‘quality easy’ vraagt om focus en het lef te kiezen voor wat werkelijk past bij jou.
Dus als ik minder moe wil zijn, moet ik nog selectiever kiezen waar ik mijn energie aan geef. Me nog meer me richten op dat wat me blij maakt en de dingen doen die me van nature goed afgaan. Eitje.
