Ik hou van de herfst. Met heel mijn hart. Vandaag ben ik wel drie keer nat geregend en nog hou ik van de herfst. De lente maakt me blij, het is heerlijk als het eerste groen zichtbaar wordt of als de eerste warme dag bij iedereen een glimlach op het gezicht tovert. Maar de gevoelens die de herfst in me losmaakt gaan dieper.
Er is iets in dat ijle licht, in die geuren dat me aan vroeger doet denken, een onbestemd gevoel van heimwee waar ik gelukkig van wordt en verdrietig tegelijk. Het is kitch, maar onmiskenbaar mooi, zoiets als Tom Waits die Waltzing Mathilda zingt.
Herfst is de tijd om je energie te sparen. De tijd dat ik verlang naar boswandelingen met daarna een houtkachel om bij op te warmen. Deze week is het alweer week vier van The Artist’s Way training en dus de week van de ‘lees- en mediaonthouding’. Even geen TV, kranten, boeken of internet. Wat ontstaat is ruimte voor je zintuigen. Tijd om even uit het raam staren, voor een wandeling door het park. Voor het schrijven van een brief of het maken van een tekening. Het is een ervaring die ik iedereen kan aanraden. En zoals Julia Cameron zegt: diegene met de grootste weerstand tegen dit experiment, hebben er het meeste profijt van.
