Wie mij kent, weet dat ik graag planten teken. Het was dan ook een groot plezier om bij iemand thuis een grote Monstera Deliciosa op de muur te tekenen. Natuurlijk ook best spannend. Thuis uitproberen wat werkt en wat niet, welk materiaal en hoe groot. En dan ter plekke in één keer op de muur. Het is mooi geworden en het was geweldig om te doen.
Kijk hieronder naar het ‘making of’ filmpje (20 seconden).
Wil je ook een muurtekening in je huis of werkruimte? Wil je weten wat er mogelijk is en wat de kosten zijn? Neem contact op per mail of bel me 06-14208234
Vroeger heb ik jarenlang professioneel gedanst. Dansen was mijn leven. Ik heb bijvoorbeeld ook een jaar moderne jazz gestudeerd in New York. In die tijd, eind jaren 70, was New York nog een hele nare vieze gewelddadige stad, maar je kon er wel de hele dag lessen volgen. Op mijn 33e werd mijn rugklachten te erg en moest ik stoppen. Via het arbeidsbureau heb ik me laten omscholen en werd systeem beheerder bij TNO. Liep ik ineens rond met een schroevendraaier en hielp mensen met software problemen. Daar lag mijn hart niet. Mijn oudste dochter had veel zorg nodig, dus wilde ik minder werken. Ik kreeg een administratief baantje bij de interne uitgeverij en daar ontdekte dat ik kon schrijven. Sindsdien leef ik daarvan. Zoiets kun je van te voren niet bedenken.
In de tijd dat ik de Artist’s Way volgde, was ik aan het herstellen van een burn-out. Mijn werk als project manager had me opgebrand. Ik probeerde me aan te passen aan een bedrijfscultuur waar ik gewoon niet in paste. Als je dan thuis zit ben je niet alleen doodmoe, maar voel je je ook nog afgewezen en buitengesloten. De training gaf me het gevoel weer ergens bij te horen en het was even iets anders dan de psycholoog of de fysiotherapeut. Het is lichtvoetig en geeft moed om weer kleine stappen te zetten. En het werkt relativerend om de verhalen van anderen te horen, want zij hebben dezelfde shit, maar dan anders.
Naast mijn bedrijf en twee kleine kinderen, blijft er weinig tijd over. Maar toch ga ik elke week paardrijden. Tijdens de Artist’s Way training heb ik mezelf een kaart gestuurd van een paard. Daar staat op: ‘je moet altijd blijven paardrijden’. Die kaart hangt boven mij bureau. Als ik op een paard zit, denk ik nergens anders aan. Het was ook één van de alternatieve levens waar ik naar verlangde: een boerderijleven. Het goede nieuws is dat je daarvoor niet per se een boerderij hoeft te kopen. Ik kan die kant van mezelf ook leven in een halve dag per week. Als ik dan op een pony door de bollenvelden en de duinen rijd, dan voelt dat enorm luxe. Iedereen is aan het werk en ik ga lekker paardrijden. Ik heb op een gegeven moment besloten om gewoon in mijn paardrijkleren mijn kinderen naar het kinderdagverblijf te brengen zodat iedereen het gewoon weet, niet stiekem. Dan voel ik me wel schuldig, maar van jou heb ik geleerd dat dat er gewoon bij hoort. En evengoed is het dan heerlijk.
Astrid Poot is creatief directeur van 
Als jongen van 14 zat ik vol ideeën en energie, ik maakte altijd krantjes voor vrienden en familie en radioprogramma’s die ik opnam op cassettebandjes met allerlei zelfverzonnen rubrieken. Toen we tijdens de Artist’s Way een brief schreven vanuit ons jongere zelf, nam ineens die veertienjarige het woord. Hij bracht me weer in contact met mijn speelsheid en levendigheid. Ook dook hij daarna regelmatig op in mijn ochtendpagina’s. Hij gaf me inspiratie en spoorde me aan om nieuwe dingen te proberen, om risico’s te nemen.
De werkwinkel +meer
Ik had wel persoonlijke ontwikkelings-trainingen gevolgd. Heel boeiend, maar door de Artist’s Way kreeg ik weer plezier in het maken, dat was zo lekker. Vaak zag ik dingen en dan dacht ik: ‘dat zou ik ook kunnen maken’, maar ik deed het nooit. Pas tijdens de training ben ik weer achter de naaimachine gaan zitten en heb ik een werkplek op zolder gemaakt. Als de kinderen sliepen ‘s avonds was ik moe en wilde ik eigenlijk voor de tv gaan hangen, maar dan ging ik eerst een half uur naar boven om te voelen of het me energie zou geven of dat ik echt te moe was. Meestal was het dan het eerste. Nu de kinderen groter zijn, zet ik ze zelf aan het werk naast me. Of ik neem de kleine momenten tussendoor. Als de één in bad zit en de ander is nog even aan het lezen, kan ik ondertussen een kussen maken.
Voordat ik de Artist’s Way had gedaan, deed ik dingen soms niet omdat ze spannend waren. Nu vind ik ze nog steeds spannend, maar ik laat me daar niet meer door weerhouden. Ik had zelf voor de kinderkamers leuke ruitgordijnen laten maken en een vriendin wilde die ook en via haar weer andere mensen. Zo ontstond het idee voor mijn bedrijf. In het begin deed ik nog freelance klussen voor mijn oude werkgever en daarnaast werkte ik aan mijn webshop. Dat was een hele bevalling. Ik vond heel veel dingen in het begin doodeng. Maar het verlangen was blijkbaar groter dan de angst, dus ging ik door. Het duurde maanden voor de website klaar was en op het laatst kon ik niet meer geloven dat het ooit af zou komen. Toen hij online stond, kwamen er meteen aanvragen binnen. Ik wist niet wat me overkwam. Nu verdien ik er mijn inkomen mee en ben ik aan het uitbreiden. Het begon met wat boerenbont stofjes, wat ruiten en zo steeds meer. Ik werk nu aan een nieuwe website: ‘Fijn Gordijn’. Deze is voor een breder publiek en wordt vanaf het begin professioneler, maar ‘Boer en Bontig’ blijft, daar is het allemaal mee begonnen.
Wil je het ook een keer proberen? Hieronder een paar tips om het jezelf makkelijker te maken.
